Skip to content
  • Strona główna
  • Bretońskie Legendy
    • Bretońskie Legendy
      • Nasze Sesje
    • Bohaterowie Graczy
      • Eike Kraven
      • Sigmund Tannhauser
      • Werner Görder
    • Poprzednie Kampanie
      • I. Dar Morra
      • II. Pożerając Wzrokiem
      • III. Na straży porządku
  • Mechanika
    • Pochodzenie
      • Pochodzenie: Arabia
      • Pochodzenie: Tilea i diaspora
      • Pochodzenie: Złe Ziemie i Księstwa Graniczne
      • Pochodzenie: Kwitanga
      • Pochodzenie: Musaany
      • Pochodzenie: Mieszkańcy Wybrzeża
    • Konie. Część 1
    • Konie. Część 2
    • O psach. Małych, średnich i całkiem dużych. Część 1
    • O psach. Małych, średnich i całkiem dużych. Część 2
    • Prawdziwe życie toczy się pomiędzy przygodami
    • Mandala, czyli o psychologii elfów w Warhammerze
    • Niebo nad Altdorfem, czyli astronomia Warhammera
    • Wiedza w Starym Świecie
    • Języki Starego Świata
    • Kurrenta, czyli słów kilka o trochę zapomnianym piśmie
    • hausrule
      • Pochodzenie: Strzyganie
      • Pochodzenie: Marienburg i Jałowa Kraina
      • Królowie przestworzy
  • Okiem MG
    • Kolejność przygód do 4 edycji Warhammera
    • Elektorzy i Prowincje Imperium
    • Bestiariusz – Przygotowanie do bitwy. Część 1
    • Dlaczego walczymy? – Przygotowanie do bitwy. Część 2
    • Okiem MG – 01 Dar Morra
  • Opowiadania
    • „Wystarczy powiedzieć nie” – Cyberpunk
    • “Getting Better”
  • O nas
  • Moment Upadku
    • Wprowadzenia dla Frakcji
      • Skaveni
      • Zwierzoludzie
      • Leśne Elfy
      • Imperium
      • Bretonnia
      • Wampiry
      • Krasnoludy
      • Norska
    • Prolog – Spojrzenie wieczności
    • Akt I – Nadchodząca Ciemność
      • Imperium i Krasnoludy
      • Bretonia i Leśne Elfy
      • Zwierzoludzie i Norska
      • Wampiry i Skaveni
    • Akt II – Kraina Tysiąca Tronów
      • Imperium i Krasnoludy
      • Bretonia i Leśne Elfy
      • Wampiry i Skaveni
      • Zwierzoludzie i Norska
    • Akt III – Braterstwo Krwi
      • Wampiry i Skaveni
      • Zwierzoludzie i Norska
      • Bretonia i Leśne Elfy
      • Imperium i Krasnoludy
    • Epilog – Wybrańcy
    • „Moment upadku” – Powtórki

Calendar

kwiecień 2020
P W Ś C P S N
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930  
« mar   maj »

Archives

  • marzec 2023
  • luty 2023
  • styczeń 2023
  • grudzień 2022
  • listopad 2022
  • październik 2022
  • wrzesień 2022
  • sierpień 2022
  • lipiec 2022
  • czerwiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • marzec 2022
  • luty 2022
  • styczeń 2022
  • grudzień 2021
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • sierpień 2021
  • lipiec 2021
  • czerwiec 2021
  • maj 2021
  • kwiecień 2021
  • marzec 2021
  • luty 2021
  • styczeń 2021
  • grudzień 2020
  • listopad 2020
  • październik 2020
  • wrzesień 2020
  • sierpień 2020
  • lipiec 2020
  • czerwiec 2020
  • maj 2020
  • kwiecień 2020
  • marzec 2020
  • luty 2020
  • styczeń 2020
  • grudzień 2019
  • listopad 2019

Categories

  • Bez kategorii
  • hausrule
  • I. Dar Morra
  • II. Pożerając Wzrokiem
  • III. Zaklęte Rewiry
  • Mechanika
  • Moment upadku
  • Okiem MG
  • Opowiadania
  • Pochodzenie
  • Podcast
  • Podcast_feed
  • Strona główna
  • Bretońskie Legendy
    • Bretońskie Legendy
      • Nasze Sesje
    • Bohaterowie Graczy
      • Eike Kraven
      • Sigmund Tannhauser
      • Werner Görder
    • Poprzednie Kampanie
      • I. Dar Morra
        • 1. W drogę!
        • 2. Krasnoludzka Kuźnia
        • 3. Drugie dno
        • 4. Na starej mapie krajobraz utopijny
        • 5. Stojąc przy koniach
        • 6. Stary kasztel
        • 7. Z woli bogów
        • 8. Dar Morra
        • 9. Długa zima w Sonnefurtr
        • Okiem MG – 01 Dar Morra
      • II. Pożerając Wzrokiem
        • 1. Trandafir
        • 2. Echa przeszłości
        • 3. Nieustraszeni pogromcy potworów
        • 4. Za garść srebrników
        • 5. Kwestia honoru
        • 6. Czekając na wiosnę
      • III. Na straży porządku
        • 1. Kuglarze
        • 2. Jarmark
        • 3. Pierwsza nocka
  • Mechanika
    • Pochodzenie
      • Pochodzenie: Arabia
      • Pochodzenie: Tilea i diaspora
      • Pochodzenie: Złe Ziemie i Księstwa Graniczne
      • Pochodzenie: Kwitanga
      • Pochodzenie: Musaany
      • Pochodzenie: Mieszkańcy Wybrzeża
    • Konie. Część 1
    • Konie. Część 2
    • O psach. Małych, średnich i całkiem dużych. Część 1
    • O psach. Małych, średnich i całkiem dużych. Część 2
    • Prawdziwe życie toczy się pomiędzy przygodami
    • Mandala, czyli o psychologii elfów w Warhammerze
    • Niebo nad Altdorfem, czyli astronomia Warhammera
    • Wiedza w Starym Świecie
    • Języki Starego Świata
    • Kurrenta, czyli słów kilka o trochę zapomnianym piśmie
    • hausrule
      • Pochodzenie: Strzyganie
      • Pochodzenie: Marienburg i Jałowa Kraina
      • Królowie przestworzy
  • Okiem MG
    • Kolejność przygód do 4 edycji Warhammera
    • Elektorzy i Prowincje Imperium
    • Bestiariusz – Przygotowanie do bitwy. Część 1
    • Dlaczego walczymy? – Przygotowanie do bitwy. Część 2
    • Okiem MG – 01 Dar Morra
  • Opowiadania
    • „Wystarczy powiedzieć nie” – Cyberpunk
    • “Getting Better”
  • O nas
  • Moment Upadku
    • Wprowadzenia dla Frakcji
      • Skaveni
      • Zwierzoludzie
      • Leśne Elfy
      • Imperium
      • Bretonnia
      • Wampiry
      • Krasnoludy
      • Norska
    • Prolog – Spojrzenie wieczności
    • Akt I – Nadchodząca Ciemność
      • Imperium i Krasnoludy
      • Bretonia i Leśne Elfy
      • Zwierzoludzie i Norska
      • Wampiry i Skaveni
    • Akt II – Kraina Tysiąca Tronów
      • Imperium i Krasnoludy
      • Bretonia i Leśne Elfy
      • Wampiry i Skaveni
      • Zwierzoludzie i Norska
    • Akt III – Braterstwo Krwi
      • Wampiry i Skaveni
      • Zwierzoludzie i Norska
      • Bretonia i Leśne Elfy
      • Imperium i Krasnoludy
    • Epilog – Wybrańcy
    • „Moment upadku” – Powtórki

1. Kuglarze

10 kwietnia 2020Rupert ze wsi Heüten
III. Zaklęte Rewiry Standard

Mitterfruhl 2511, Wusterburg

Rozpoczynał się piękny dzień poprzedzający wiosenną równonoc. Słońce przyjemnie prażyło, osuszając miejskie uliczki z kałuż pozostałych po wiosennej burzy szalejącej jeszcze poprzedniego wieczora. Świeże powietrze wpychało się w nozdrza, rozcieńczając miejskie aromaty i niosąc ze sobą dźwięki jarmarku.

Na dziś przypadał najważniejszy dzień handlowy w Wusterburgu. Rynek, na którym dumnie prężyła się statua Magnusa Pobożnego, przepełniony był przelewającymi się przezeń falami mieszkańców. Miejscowe przekupki i rzemieślnicy wystawiali swe towary, donośnymi okrzykami zachęcając potencjalnych klientów. Pojawiły się też pierwsze wozy karawan kupieckich z odległych krain, które ledwie co przekroczyły górskie trakty przesiąknięte wodą z wolno topniejących śniegów. Söll natomiast przyniósł miastu pękate barki, na przekór nurtowi mozolnie wspinające się w górę wielkiej rzeki. Barki owe przepełnione były dobrami z wielkich miast Imperium: prochem i stalą wyprodukowaną w Nuln, Reiklandzkimi napitkami, Marienburgskimi śledziami oraz mnóstwem innych specjałów. Wszystkie one dotarły na ten rynek na ludzkich barkach, pakach wozów, plecach zwierząt, czy wreszcie pokładach rozmaitych łodzi, aby pod czujnym okiem Imperatora znaleźć nowych właścicieli.

Ściski i hałas były niemożliwe do opisania, za każdą postacią tłoczyło się dziesięć kolejnych, w każdej wyrwie między ciasno ustawionymi straganami piętrzyła się ludzka masa przetykana gdzieniegdzie krasnoludzką brodą, śpiewem trubadura, gonitwą dziatwy i wszechobecnymi pytaniami o cenę, jakość i pochodzenie towaru. Nawet słynny Schaffenfest z Bögenhafen z całą pewnością nie zdołałby przyćmić tego wielkiego wydarzenia.

Nasi bohaterowie parli niestrudzenie naprzód, przeciskając się przez szalejący nurt ludzkich ciał. Bez skrupułów posiłkowali się wbijaniem łokci pod żebra co bardziej ospałych przechodniów, dając dowód swojej znajomości najstarszych, jarmarcznych tradycji. Sami zresztą nie pozostali głusi na syrenie nawoływania kupców. Chociaż przybyli tu w celu spieniężenia złotych medalionów odnalezionych pod starożytnym obeliskiem, ich trzosy i tak już pęczniały od wypełniających je monet, więc wydanie kilku z nich wydawało się co najmniej uzasadnione.

Werner dwie złote korony zamienił na wyrośniętego, szaroburego szczeniaka. Wilczarz Elficki – ponoć z takiej rasy wywodziła się bestia, którą z szerokim uśmiechem prowadził teraz na smyczy. Po części uważał, że taki towarzysz zawsze może okazać się przydatny na bezdrożach, a po części, że swoim szczenięcym urokiem pomoże mu zjednać sobie towarzystwo innego zgoła rodzaju.

Tymczasem przeciskając się od straganu do straganu, Eike posyłała rozbrajająco urocze uśmiechy kupcom, targując się o kompletowane medykamenty. Do skórzanej torby niemal same z siebie wskakiwały: kolejne zwoje bandaży, niewielkie buteleczki z tajemniczymi płynami, rozmaite nożyce, nożyczki, szczypce, szczypczyki, igły, nici, słoiki na pijawki, fiolki rtęci, opaski, zatrzaski, przepaski i niewielkie ostrza o równie rozmaitych kształtach co przeznaczeniach.

Za nią w swoim wyblakłym płaszczu podążał Sigmund, do własnej torby upychając a to kolejne młotki, obcęgi, gwoździe, a to chwytaki – z jakże rzadko rozpromienioną twarzą i głębokim postanowieniem skompletowania równocześnie przenośnej i wszechstronnej kuźni.

Całość pochodu zamykała Sigfrieda. W nowej, misternie wykonanej kolczudze spoglądała na wystawiony przez zbrojmistrzów oręż. Jednak jej wzroku nie przykuło nic, co błyszczącym uśmiechem stali oświadczyłoby: „Witaj. Chcę być twoja” – jak miewało to miejsce w przypadku śnionych przez Wernera karczemnych dziewek.

Humor dopisywał jednak wszystkim. Posiadanie monet, które można wydać i jednocześnie nie martwić się o to, gdzie przyjdzie spędzić kolejną noc i czy będzie czym napełnić brzuch, było wystarczającym powodem do radości. A bezchmurne niebo i ciepłe promienie słońca skutecznie odgoniły wspomnienia podróży po imperialnych szlakach i czyhających tam niebezpieczeństwach.

Jednak i ta sielanka musiała kiedyś dobiec końca. Przyczyn było wiele, albowiem wyczyny naszych bohaterów odcisnęły piętno na tym świecie, świat zaś postanowił odpowiedzieć – twardo i dobitnie. Przyczyny te póki co pozostawały dla nich tajemnicą, w przeciwieństwie do całkiem oczywistej pięści, która z impetem właśnie usadawiła się w twarzy poborcy myta i nowego właściciela szczekającego czworonoga wabiącego się Maks.

Wspomniana pięść, kierowana wolą miejscowego rymarza, nie wywiązała się jednak z wyznaczonego jej zadania. To nie twarz Wernera była celem, który miała osiągnąć. Jej zadaniem było dosięgnąć głowy kuglarza z Marienburgskiej trupy cyrkowej, która jednakowoż w przeciwieństwie do przystojnego lica mytnika błyskawicznie się przed pięścią uchyliła, co wywołało zrozumiałe wzburzenie właściciela pieści, który wszak poszukiwał zadośćuczynienia za bolącą stopę, na którą rzeczony kuglarz mu nadepnął.

Sam kuglarz był niezmiernie zdziwiony nagłą i nieuzasadnioną agresją rymarza, ponieważ to nie on odpowiadał za ból rymarskiej stopy. Winną była zaś młoda córka młynarza, która w pośpiechu przeciskała się w drewnianych chodakach między ludźmi, z resztkami ciasta jagodowego na twarzy płonącej ze wstydu czerwonym rumieńcem, jakże uroczo komplementowanym leśnymi jagodami. Rumieniec wykwitł na ułamek chwili przed tym, gdy jej twarz w rzeczonym ciastku wylądowała, albowiem chcąc przyjrzeć się bliżej przysmakowi została otwartą dłonią uderzona w miejsce, w którym plecy tracą swą szlachetną nazwę, z impetem powodującym znalezienie się jej twarzy w rzeczonym ciastku.

Natomiast właścicielem dłoni był niejaki Helmut, jeden z miejscowych wyrostków, aktualnie bogatszy o garść miedziaków, za które zobowiązał się wywołać jakieś zamieszanie na jarmarku, z polecenia człowieka, którego listy gończe rozwieszane w przydrożnych karczmach określały mianem Einaug Spaltman.

Oczywiście wytyczne Spaltmana też miały swoją przyczynę. Była nią chciwość właściciela miejscowego teatru, Benedicta Gurkenfelda, który nie zamierzał się dzielić z przejezdnymi trupami – żerującymi na jego gościnności – zyskiem jaki miało zapewnić to ważne dla całego miasta święto. Postanowił zatem zdusić problem w zarodku. Gdyby tylko wtedy wiedział, że jego decyzja przyczyni się nie do zwykłego obrzucania cyrkowców zgniłymi pomidorami, ale do kolejno: morderstwa, eksplozji głowy, ucieczki skazanego mordercy, a ostatecznie nawet do upadku całego miasta, to może by się zawahał.

Jednak bogowie poskąpili mu daru spoglądania w przyszłość, w efekcie czego Werner dostał w ryj.

Spis treści
Inne przygody

Grafika pochodzi z „Starter Set – The Adventure Book”

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Archiwa

  • marzec 2023
  • luty 2023
  • styczeń 2023
  • grudzień 2022
  • listopad 2022
  • październik 2022
  • wrzesień 2022
  • sierpień 2022
  • lipiec 2022
  • czerwiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • marzec 2022
  • luty 2022
  • styczeń 2022
  • grudzień 2021
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • sierpień 2021
  • lipiec 2021
  • czerwiec 2021
  • maj 2021
  • kwiecień 2021
  • marzec 2021
  • luty 2021
  • styczeń 2021
  • grudzień 2020
  • listopad 2020
  • październik 2020
  • wrzesień 2020
  • sierpień 2020
  • lipiec 2020
  • czerwiec 2020
  • maj 2020
  • kwiecień 2020
  • marzec 2020
  • luty 2020
  • styczeń 2020
  • grudzień 2019
  • listopad 2019

Calendar

kwiecień 2020
P W Ś C P S N
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930  
« mar   maj »

Kategorie

  • Bez kategorii
  • hausrule
  • I. Dar Morra
  • II. Pożerając Wzrokiem
  • III. Zaklęte Rewiry
  • Mechanika
  • Moment upadku
  • Okiem MG
  • Opowiadania
  • Pochodzenie
  • Podcast
  • Podcast_feed

Copyright 2023 | Theme by ThemeinProgress | Proudly powered by WordPress